آنوبیس ایزد مرگ و مردگان و تدفین در مصر باستان بود. 
روح مرده در دادگاه واپسین بوسیله وی راهنمایی می گردد و این ایزد جاده و راه آخرت را برای این روح هموار و مفتوح میسازد. آنوبیس در جهان برزخ دست روح مرده را در دست خود میگیرد و به دادگاه واپسین راهنمایی می کند و به خدایان معرفی می کند و پس از این معرفی مراسم وزن کردن قلب روح مرده انجام می شد اگر قلب مرده سبک تر بود به جهان بهشت راه می یافت ولی اگر سنگین تر بود توسط تمساح مورد حمله قرار می گرفت و از بین می رفت .
مانند دیگر خدایان مصری، آنوبیس هم صورت حیوانی داشته و هم انسان‌واره بوده است. آنوبیس با سر شغال یا سگ وحشی تصویر می‌شود. او اکثراً به صورت سگ‌سانی سیاه رنگ یا انسان‌واره‌ای با سری سگ‌سان و سیاه به تصویر کشیده شده است.
آنوبیس یکی از ایزدان بسیار کهن است و در قدیمی‌ترین طومارها از او نام به میان آمده. او در اوج شکوهش به عنوان نگاهبان مردگان تصویر شده است. شهری که آنوبیس در آن پرستیده میشد «سینوپولیس» نامیده می شد.
آنوبیس را در کتیبه ها پسر چهارم «رع» یا خدای خورشید شمرده اند اما سپس جزء خانواده اوزیریس قرار گرفت و از این خانواده به شمار رفته است.«نفتیس» مادر آنوبیس، از «اوزیریس» فرزندی به دنیا آورد که بعدها به آنوبیس موسوم گشت . اما مادر آنوبیس او را سر راه گذارد و ترک نمود و «ایزیس» همسر اصلی اوزیریس وی را بفرزندی پذیرفت و پرورش داد بی آنکه بیوفایی شوهر خود اوزیریس را در نظر گرفته باشد.
آنوبیس وقتی به سن رشد رسید و بزرگ شد در جنگهای پدر شرکت نمود و پس از کشته شدن اوزیریس در دفن و کفن وی با ایزیس یاری کرد و برای اینکه جسد اوزیریس فاسد نگردد جسد را برای نخستین بار مومیایی کرد و بدین جهت بنام خدای مومیایی اموات موسوم است و روح آدمیزاد را تا گورستان مشایعت می کند و در عزای وی شرکت می نماید. آنوبیس از روزگار کهن در مراسم کفن و دفن مردگان حاضر می شد و ادعیه و سرود در این مراسم خطاب به وی خوانده می شد.
خدایان باستان 