آگنی (Agni)

در اساطیر و سروده های «ودایی»، آگنی ایزد آتش و یکی از قدرتمندترین خدایگان این دوران در تمدن هندوآریایی بود.

آگنی پيك خدايان، پذیرنده قربانیان و رابط بین زمین و آسمان است و آرزوهای انسان‌ها را به خدايان می‌رساند. او همچنین مرده را به قلمرو «یاما» یا خدای مرگ، حمل می­کند و همیشه جوان و نامیرا می ماند.

آتش بزرگترين هديه آسمانی خدایان به انسان است که توسط آگنی برای انسان پدیدار شد. در باور آریاییان کهن همان طور که آتش همه پلیدی ها را پاک میکند اگنی هم همه گناهان و خطاها را تطهیر می کند.

این ایزد دارای دو سر، یکی نمایشگر نامیرایی و دیگری نشانه ای از زندگی است. او هفت دست و سه پا و همچنین هفت زبان آتشین دارد و معمولا سوار بر قوچ و گاهی بر ارابه ای با اسبان آتشین دیده می شود.

دو چهره آگنی نشانه دو هویت بارز و متضاد است: یکی هویت مثبت بشر دوستی که در قالب واسطه گری میان نذر ها و قربانی های انسان ها و خدایان ظهور میکند ، دیگری بُعد مخرب و ویرانگر او است که مظهر خشم خدایان است.

او از دير باز برای آرياييان باستان خدای آتش و تجسم آتش مقدس به شمار می رفت و هنوز هم آثار تقدس آتش ميان هنديان و زرتشتيان وجود دارد. داشتن آتش (یا همان ایزد اگنی) یکی از مهمترین بخش مراسم‌ پرستش آگنی است و تصور بر این است که نذر قربانی را به خدایان می‌رساند.

آگنی بزرگترین پسر «برهما» است و همراه با «وارونا» و «ایندرا» از قدرتمندترین خدایگان ریگ ودا هستند. .

 نام همسرش «سواها» است و دارای سه فرزند به نام‌های پاواکا، پاوامانا و سوچی است که نمادهای سه آتش هستند. پاواکا آتش حاصل از رعد و برق (الکتریسیته)، پاوامانا آتش حاصل از اصطکاک و سوچی آتش خورشید است. در مرتبه انسانی این سه نماینگر روح, جان و بدن می باشند. آگنی و سه پسر او و چهل و پنج پسر پسرانش تشکیل دهنده چهل و نه آتش مقدس پوراناها (از مهمترین متون مقدس آئین هندو و بودا) می باشند.