فَروَردینگان یا فرودُگ یکی از جشن‌های زرتشتی و روز برگزاری این جشن نوزدهم فروردین‌ماه است.
فروردین، جمع واژه «فَرورد» است (به معنای فروهرها) و ماه فروردین ماه فروهرها و این جشن در بزرگداشت فروهرهاست. فرودگ می تواند به معنای به زمین آمدن روح درگذشتگان باشد.
فروردینگان جشنی است برای یادبود روان درگذشتگان و از آنجا که در دین زرتشت، آیین‌های سوگواری به اشکالی که می‌شناسیم، وجود ندارد، این مراسم به صورت جشن برگزار می‌شود و مردم روان درگذشتگان را هم در شادی خود شرکت می‌دهند.
فَرَوَهَر (Faravahar)٬ یکی از نیروهای باطنی است که به باور زرتشتیان پیش از پدید آمدن موجودات، وجود داشته و پس از مرگ و نابودی آنها، به عالم بالا رفته و پایدار می‌ماند. این نیروی معنوی را که می‌توان جوهر حیات نامید، فناناپذیر است. (مانند روح در باورهای اسلامی)
در گاه‌شماری زرتشتی هر روز ماه با نام یکی از امشاسپندان و ایزدان نامیده می‌شود. در هر ماه، در روزی که با نام آن ماه همنام شود، جشنی برگزار می‌شود. جشن فروردینگان در روز ۱۹ فروردین (یعنی فروردین روز از فروردین ماه) برگزار می شود.
در این روز آیین خاصی در بزرگداشت روان درگذشتگان٬ بویژه در میان زرتشتیان یزد، با تشریفات خاصی برگزار می‌شود. در این جشن، زردشتیان سر مزار درگذشتگان خود می‌روند و هفت موبد لباس سپیدِ ویژه اجرای مراسم مذهبی بر تن کرده و اوستاخوانی می‌کنند، بیشتر هم سرودهایی از فروردین یشت می‌خوانند. شرکت کنندکان نیز با نیایش ِخود، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می فرستند و برای خشنودی روان‌ها عود و کندر آتش می‌زنند و گل و گیاه و میوه و شمع و لرک (نوعی آجیل هفت مغز) بر سر مزار می‌گذارند و بعد از مراسم بین مردمان پخش می‌کنند و اگر کسی هم نذری دارد، در این روز نذرش را میان مردم پخش می‌کند. این مراسم در واقع گونه‌ای دعا یا در اصطلاح مسلمانان، فاتحه دسته جمعی برای شادی ارواح درگذشتگان است.
خدایان باستان 